کارگردان مستند «زخم پیوار» در همین زمینه در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مناسبت ها و آیین های مذهبی هرچقدر با استفاده از ابزار هنری در بین مردم نهادینه شوند تأثیر بیشتری در رشد فرهنگ عمومی ایران اسلامی و سایر کشورهای مسلمان منطقه خواهند داشت؛ مراسم بزرگ پیاده روی اربعین حسینی که از اوایل دهه ۸۰ به صورت گسترده و البته خودجوش و مردمی و با تعداد اندکی از عاشقان اباعبدالله الحسین (ع) آغاز شد امروزه یک فرهنگ عمومی را به وجود آورده و توانسته است بعد از گذشت بیش از یک دهه به صورت میلیونی، توجه مردم را به خود جلب نماید.

وی با اشاره به واقعه عاشورای حسینی که در تمامی رشته های هنری مورد توجه قرار گرفته است اظهار داشت: ما شاهدیم که این حماسه جاویدان از شعر تا نقاشی، از هنرهای نمایشی تا هنرهای تصویری و از موسیقی تا سایر رشته های دیگر، همه را با خود درگیر کرده است چرا که این موضوع به یک سوژه فرهنگی تبدیل شده و هنر توانسته به ماندگاری آن در بین نسل ها کمک شایانی کند.

کریمی تأکید کرد: حرکت مردم در راهپیمایی اربعین حسینی نوعی فرهنگ آیینی و مذهبی جدید است که اگرچه از سال های دور به صورت نه چندان گسترده وجود داشت اما اینک نزدیک به یک دهه با ایجاد زیرساخت های لازم تبدیل به فرهنگی ناب شده و توانسته خیل عظیم عاشقان حسینی را به دلیل باور و اعتقادهای دینی مشترک گرد هم آورد.

کارگردان مستند «فتنه شام» در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه کمبود بودجه یکی از دلایل اصلی ساخت آثار مستند با محوریت اربعین حسینی و سوژه های مشابه با این حرکت عظیم تاریخی و مذهبی است خاطرنشان کرد: من معتقدم برای تولید آثار شاخص در این زمینه ما نیاز به حمایت جدی و ویژه مراکز دولتی از جمله سازمان صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی حوزه هنری، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و... داریم تا بتوانیم فیلم هایی ارزشمند در این حوزه تولید کنیم تا مخاطبان بیشتر از گذشته با این برنامه های روشنگرانه و خودجوش آشنا شوند.

این مستندساز تصریح کرد: بنده مدت ها است ساخت یک مستند در رابطه با چگونگی زایش حرکت اربعین را به پایان رسانده ام که هیچ یک از نهادها به آن توجهی نشان نمی دهند و یکی از دلایل اصلی این است که دست اندرکاران این نهادها می خواهند به جای مشارکت تنها در امور تولید یک اثر دخالت کنند و به خلق یک سوژه نمی اندیشند.

وی در خاتمه این گفتگو متذکر شد: یکی دیگر از مشکلاتی که هنرمندان در سایر حوزه ها و رشته ها دارند این است که نگاه مدیران فرهنگی و هنر به آن ها نگاهی غیر هنری است و همین امر باعث می شود که آن ها تمایلی به حضور در حوزه های مورد نظرشان نداشته باشند؛ مدیران فرهنگی کشور باید درک کنند که هنر و هنرمند قیمت دارند و باید برای آن ها بها و ارزش قائل شد؛ متأسفانه در حال حاضر بسیاری از هنرمندان دغدغه مند ما در حوزه تولید آثار تاریخی و مذهبی به نان شب خود محتاج هستند و همین باعث می شود که تنها به گذران زندگی خود بیندیشند و نتوانند به تولید آثار ارزشمند فکر کنند.